Trzy słowa ode mnie

Bezsenne noce

Noc

Mróz

Ciemność

Czujesz samotność

Zewsząd otaczają cię widmowe spojrzenia

Przeszłości

Każde z nich niczym kochanka

Składa gorący pocałunek

Na twej duszy

Rana co noc

Jest głębsza

Bardziej bolesna

Ale ty drwisz z bólu

Tańczysz w deszczu

Śmiejesz się przez łzy

Witam. zanim przejdę do poruszania spraw, które chce poruszyć, powinienem się chyba przedstawić. Moje imię i nazwisko pozostanie tajemnicą, tak jak miejsce w którym mieszkam. 

Jestem zwykłym osiemnastolatkiem. Przeciętniakiem do granic możliwości. Mam trochę znajomych, uczę się w niezłej szkole, ogólnie nie wypadam najgorzej. Moje problemy są problemami wynikającymi z braku akceptacji samego siebie, wrodzonej przeklętej wrażliwości na piękno i otaczający świat, z pewnego rodzaju samokrytyki i braku możliwości znalezienia drugiej połówki. Jestem zagubiony, chodzę jak dziecko we mgle, szukając oparcia, to wstania z tego moralnego bajora w którym obecnie się znalazłem. Nie chce ucieczki, poszukuje zbroi, która ochroni umysł i duszę, a dokładniej ich części które są najbardziej chore i zniszczone. Tyle o mnie